نقدی بر تلویزیون دیجیتال

هر روز صبح از خواب بلند  می شویم و تا شب از چندین و چند خبر در رادیو،تلویزیون
و روزنامه در باره ی یک فناوری جدید مطلع می شویم.یکی از این فناوری ها که عمر
زیادی در کشور ما ندارد ارسال و دریافت تصاویر تلوزیونی و رادیویی به صورت دیجیتالی
است.

ابتدای امر به معرفی و
بیان مزایای طرح از زبان سایت صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می پردازیم.

تلویزیون دیجیتال چیست؟

یکی از بزرگترین تحولات پیش روی برودکست، گذر از آنالوگ به
دیجیتال است. تلویزیونی
که در حال حاضر مشاهده می کنیم، تلویزیون آنالوگ است. در تلویزیون آنالوگ، شبکه های تلویزیونی با فرستنده های
زمینی آنالوگ به آنتن تلویزیون ما می رسد و تنها تجهیزات لازم برای دریافت سیگنالهای تلویزیونی، آنتن
مناسب و استاندارد است. در این سیستم تعداد شبکه های تلویزیونی قابل ارائه بسیار محدود است و عمده ترین سرویس قابل ارائه روی آن
تله تکست است. اما در تلویزیون دیجیتال، سیگنالهای تلویزیونی دیجیتال شده از طریق فرستنده های دیجیتال
ارسال می گردد.

نحوه ی عملکرد و تجهیزات لازم

در تلویزیون دیجیتال، تصاویر تلویزیونی به
شکل بیت های
داده ( صفر و یک مثل کامپیوتر) در آمده و از طریق تجهیزات(فرستنده) دیجیتال ارسال می
گردد. برای اینکه این تصاویر به شکل قابل نمایش روی تلویزیون منازل شما دربیاید، لازم است یک دستگاه مبدل
نظیر رسیور ماهواره در کنار تلویزیون اضافه شود تا سیگنالهای دیجیتال را دریافت کرده و آنها را به دستگاه تلویزیون
منتقل نماید.اصطلاحا به این دستگاه، گیرنده سیگنال دیجیتال، مبدل یا ست تاپ باکس (Set Top Box)گفته می شود.

در سیستم دیجیتال، علاوه بر اینکه کیفیت صدا و تصویر از سیستم آنالوگ بهتر می شود، صداوسیما
نیز قادر خواهد بود تعداد شبکه های بیشتری در اختیار بینندگان قرار دهد.

حال  به نقد و بررسی این فناوری پرداخته و مزایا و
معایب آن در اجتماع کم درآمد فعلی ایرانیان سنجیده می شود.

مزایای تلویزیون دیجیتال چیست؟

سیستم دیجیتال، تجربه ای جدید در عرصه تماشای تلویزیون  بوجود می آورد.
چرا که علاوه بر ایجاد امکان ارائه شبکه های تلویزیونی بیشتر، کیفیت صدا و تصویر نیز بهبود می یابد. در حال حاضر
صداوسیما در ارائه شبکه های تلویزیونی بیشتر محدودیتهایی دارد که با  سیستم دیجیتال این محدودیت
ها تاحدی مرتفع می شود. برخی از  مزایای تلویزیون دیجیتال عبارتند از:

•    امکان ارائه تعداد شبکه های بیشتر

•    کیفیت صداو تصویر بالاتر نسبت به آنالوگ

•    امکان ارائه اطلاعات اضافی کنار تصویر

•    راهنمای الکترونیکی برنامه ها

•    رادیو همراه با تلویزیون

•    ارائه خدمات ویژه نابینایان و ناشنوایان

تلویزیون دیجیتال از
دید مردم

«آیا تا به حال فکر کرده اید چند بار مجبور
شده اید آنتن خود را تنظیم کنید، مدام از بالای پشت بام فریاد بزنید
«درست شد؟» ، «سایه ندارد؟» و
... یا اینکه چند بار تصویر برفکی را مشاهده کرده اید و یک فیلم
سینمایی یا مسابقه ورزشی مورد علاقه تان را با حداقل کیفیت! تماشا
کرده اید؟»

این جمله ایست که برای
جلب نظر خوانندگان و به عنوان شروعی در مورد مزایای  تلویزیون های دیجیتال در سایت صدا و سیمای
جمهوری اسلامی آورده شده است.اما با ادامه ی بحث، مخاطبان این مورد را امری غیر
لازم و قابل چشم پوشی می دانند.در ادامه به نقد این فناوری و دیدگاه های جامعه
اشاره می شود.

دیجیتالم کجا
بود؟؟؟!!!

حتما این جمله برایتان
آشناست.زمانی که فتحعلی اویسی در سریال طنز شبانه ی خود این جمله را مدام در جواب
خبرنگار و عکاس جوان مجله اش تکرار میکرد، هیچگاه فکر نمی کردم زمانی در هنگام
صحبت از دیجیتالی شدن اکثر سیستم های ارتباطی- مثل همین تلویزیون دیجیتال مورد
بحث- مکرراً آن را از زبان دوستان و آشنایانم بشنوم.

سال هاست که مردم ما با تصاویر آنالوگ خو گرفته اند و امکاناتی مثل ارسال داده
و اطلاعات اضافی در تصاویر و خدمات ویژه هرچند باورکردنی است اما نهایتاً این سوال
در ذهن شنونده ایجاد می شود که :«خب!! این ها به چه درد من می خورد؟؟!» و با شنیدن
این جمله انگار که تمام توضیح و تفصیلات تلویزیون دیجیتال امری بیهوده می نماید.در
انتها به مواردی که باعث عدم استقبال مردم شده است می پردازیم.

قیمت بالا، جیب خالی

در سایت صدا و سیمای جمهوری اسلامی در مورد تلویزیون های آنالوگ چنین آمده است:« در تلویزیون آنالوگ،
شبکه های تلویزیونی با فرستنده های زمینی آنالوگ به آنتن تلویزیون ما می رسد و تنها تجهیزات لازم
برای دریافت سیگنالهای تلویزیونی، آنتن مناسب و استاندارد است.» هر
چند ارسال سیگنال هایی محدود به چند کانال تلوزیونی بدون امکانات خاص و با کیفیت
کم و تنها امکان ارسال تله تکست از معایب امواج آنالوگ شمرده شده است اما مقایسه ی
تجهیزات لازم دریافت آن که تنها یک آنتن معمولی و نهایتا با بوستر که بهترین نوع
آن ها جمعاً به بیست هزار تومان نمیرسد با قیمت ست تاپ باکس های لازم برای دریافت
تصاویر با کیفیت دیجیتال که قیمتی بیش از پنجاه هزار تومان دارند، رشته ها را پنبه
می کند و مخاطب با یک حساب سر انگشتی ظرف چند ثانیه به این نتیجه میرسد که «دیجیتال
می خواهیم چکار؟» و مردم عطای تصویر صاف و شفاف دیجیتال
را به لقای آن ( و البته به نفع جیب کم درآمد خود) می بخشند.

تلویزیون دیجیتال؛ لوکس یا لازم ؟

البته در این میان امکان دارد افرادی که دارای یک رایانه شخصی و یا لپ تاپ
هستند بیشتر به این مورد توجه کنند چرا که قیمت مبدل های دیجیتال مخصوص رایانه،
نصف قیمت مبدل های تلوزیونی با اندازه ای در حد یک فلش مموری است،اما با گپ و گفتی
که انجام میگیرد به نظر آن ها این وسیله لوکس به شمار آمده و در جواب، دلیل اضافی
دانستن داشتن تصاویر تلوزیونی دیجیتال در رایانه خود را عدم اهمیت برنامه های
تلوزیون ایران و یا بی علاقگی نسبت به تلوزیون اعلام می کنند و ترجیح می دهند قطعه
ای را که به کارایی رایانه کمک می کند را خریداری کنند.افرادی هم که تماشای برنامه
های تلویزیون را دوست دارند و کلاً تلویزیون یکی از سرگرمی های آن ها به شمار می
رود با توجه به تفاوت کم قیمت رسیور های ماهواره با ست تاپ باکس ترجیح می دهند به
جای خرید ست تاپ باکس دیجیتال، یک دستگاه رسیور ماهواره داشته باشند تا از تمام
برنامه های جهانی به علاوه شبکه های صدا و سیمای جمهوری اسلامی بهره مند شوند.

از این تحول تا آن تحول؛ نان بهتر است یا دیجیتال؟!

در کل با نگاهی به وضعیت اقتصادی نا معلوم ایجاد شده از سوی دولت مردان و طرح
هدفمند سازی یارانه ها مردم کیسه های خود را دو دستی چسبیده اند تا مبادا یک ریال
هم به غیر لزوم از آن کم نشود تا چه برسد به تصاویر دیجیتال  تلویزیونی که آنالوگش هم از سرمان زیاد است و
به نظر بعضی ها، برای کاهش مصرف برق، تلویزیون های فعلی را هم باید خاموش کرد.خانواده
قبل از توجه به این فناوریِ به اصطلاحِ صدا وسیما « یکی از تحولات مهم پیش روی
برودکست»،می بایست نگاهی به تحول عظیم و به ظاهر نگران کننده ی اقتصادی خانواده ها
بیندازد.

زمانی که در صف نانوایی در مورد امکان دریافت تصویر دیجیتال با کیفیت  و قیمت دستگاه مبدل صحبت به میان می آید مخاطب به خیال خودش
حساب گران شدن احتمالی نان و کاهش قدرت خرید را می کند و جمع و تفریق می کند که تا چند وقت
دیگر، پس از اجرا شدن طرح هدفمند سازی یارانه ها با پنجاه هزار تومان چند عدد نان
می توان خرید.

از دیگر موارد عدم استقبال از این فناوری،می توان به  نبود تبلیغات و عدم پوشش سراسری امواج دیجیتال
اشاره داشت.هر چند به نظر می رسد این فناوری نیز به مانند دیگر وسایل ارتباطی با
کاهش قیمت دستگاه مبدل و فراگیر شدن امواج دیجیتالی در سراسر کشور جای خود را در
زندگی ایرانیان باز کند،چنانکه زمانی رایانه وسیله ای لوکس به شمار می آمد و
اینترنت ،ناشناخته و غیر قابل قبول می نمود. اما امروزه نیمی از کار های خانواده
توسط عضو آشنا به رایانه و بوسیله ی این فناوری انجام می شود.

علی محمد شیرازی

ID yahoo: aenataly

 GMail: amshirazy@gmail.com

Web: Catril.blogfa.com

منبع:

http://Digitaltv.irib.ir